سوهانَک، روستایی از روستا های شمیران در شمال شرقی تهران است که حدود ۱۵٫۵ کیلومتر از مرکز این شهر فاصله دارد. موقعیت جغرافیایی سوهانک، ۳۵ درجه شمالی و ۵۱ درجه شرقی است. این محله از جنوب به بلوار ارتش یا همان جاده مینی‌سیتی-لشکرگ، از شمال به دامنه جنوبی البرز، و از سوی شرق به گردنه قوچک منتهی می‌شود. محله سوهانک ۱۸۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و با گسترش شهر تهران اکنون جزئی از این شهر و محله‌ای از بخش شمیران تهران به‌شمار می‌آید.
با وجود اینکه در سوهانک، نمونه‌هایی از آثار باستانی یافت شده است، احتمالاً بسیاری از پیشینیان اهالی کنونی این روستا، در اواخر دوران زندیه و یا اوایل قاجار، از مازندران به این منطقه مهاجرت کرده‌اند محصولات سوهانک، غلات و میوه، به ویژه زردآلو است.
سوهانک قدیم
کشتزارها و باغ‌هایی قدیمی که جزء سوهانک بودند عبارت‌اند از: دره پولاد وحش، باغ حدیقه، جهان‌بخش، بند تله‌هرز، بیدستان، باغ سردار، باغ فولادی (نازآباد)، تنگ آخوره، تنگ فاطمی، باغ حمزه (منور)، چال استلک، سوت‌بیشه، شاه‌پسند (دره جوزدار)، شنکزار، و یوردکریم.شمار ساکنان سوهانک در سال ۱۳۴۲ خورشیدی ۴۰۸ تن مرد و ۲۹۳ تن زن بوده‌است. در همان سال سوهانک دارای مسجد و تکیه و گرمابه بوده و دبستانی به نام ارمغان سوهانک (دبستان فولادی) با ۱۳۹ دانش‌آموز داشته‌است.آب آشامیدنی سوهانک از چهار رشته قنات تأمین می‌شد.
دو اصله چنار کهنسال در حیاط مسجد سوهانک وجود دارد که قدمت یکی از این دو اصله از چنار امامزاده صالح تجریش نیز بیشتر است. عمر هر دو اصله را در حدود نهصد سال تخمین زده‌اند.
قبرستان سوهانک، از جمله مکانهای قدیمی این روستا است که در خیابان شهید ازگلی قرار دارد. برطبق باور مردم آن منطقه و شجره نامهٔ آستان قدس رضوی، پیکر امامزاده‌ای در قسمت جنوبی آن دفن شده است. با وجود آنکه هیچ مقبره و یادبودی برای امامزادهٔ مذکور، ساخته نشده است، بر اساس حدسیات و باورهای اهالی آن محل می‌توان گفت که محل دفن امامزاده، در قسمت جنوب غربی و در زیر درختان سرو کهنسال قبرستان است.
حمام قدیمی و تکیه قدیم سوهانک نیز از اماکن قدیمی سوهانک محسوب می‌شدند که در دو دهه ۳۰ و ۴۰ خورشیدی، مورد تخریب وغارت قرار گرفتند. در زمان تخریب حمام بسیار قدیمی که احتمالاً زمان احداث اولیه‌ی آن به دوران قبل از اسلام بر می‌گردد، سنگ نوشته‌ای از میان یکی از پی‌های بنای حمام استخراج گردید که سرنوشت آن، نامعلوم مانده است.
بنای تکیه قدیمی سوهانک هم از خشت خام و کاهگل بود. برخی از اهالی قدیمی این روستا عقیده دارند که زمان تأسیس این تکیه به اوایل دوران قاجار باز می‌گردد. از میان بنای تکیه قدیمی، نهری می‌گذشت که از باغ اندرون یا باغ سردار سر چشمه می‌گرفت.یک سکو هم برا نمایش تعزیه در مرکز تکیه بنا کرده بودند که در ماه‌های عزاداری، خود اهالی، بر روی آن سکو، مراسم تعزیه برپا می‌کردند. این تکیه تا کنون چند مرتبه بازسازی، و اکنون به یک حسینیه، تبدیل شده است.
یکی از قدیمی‌ترین بناهای سوهانک، آسیاب قدیمی این روستا بود که در شمال سوهانک وابتدای خیابان تنگه قرار داشت. زمان ساخت این آسیاب که از ملات ساروج وسنگ خشک ساخته شده‌بود، مانند حمام، به زعم پیران محل، مشخص نیست.
سوهانک در گذشته مناطق وسیع تری را شامل می‌شد؛ چنانکه مرز آن از شرق دارآباد آغاز می‌شد و تا ابتدای جاده لواسان-فشم ادامه می‌یافت. برخی از بخشهایی که غالباً با عنوان شهرک از سوهانک جدا شده‌اند عبارتند از: شهرک ابوذر، شهرک قائم، مینی‌سیتی، شهرک شهید محلاتی، پارک جنگلی سوهانک، شهرک کوثر، شهرک یاس و شهرک لاله.
سوهانک در تاریخ
رضاقلی‌خان هدایت در کتاب روضةالصفای ناصری ج ۹ ص ۲۹۱ از عیش و شکار فتحعلی‌شاه قاجار در سوهانک می‌نویسد. محل اقامت خازن‌الدوله یکی از زنان فتحعلی‌شاه نیز در دهکده سوهانک بوده‌است. از رویدادهای تاریخی سوهانک اینست که ناصرالدین‌شاه دستخط برکناری میرزا آقاخان نوری، صدراعظم وقت را هنگام اقامت خود در سوهانک صادر کرد.
سوهانک امروز
با توجه به اینکه اکثر باغهای بزرگ سوهانک تخریب شده‌اند، و در بیشتر بخش‌های این روستا عملیات ساختمان‌سازی انجام گرفته، طبیعت بکر و زیبای سوهانک خدشه دار گشته‌است. در قسمت شرقی سوهانک باغ بزرگی بود که بنانیه نام داشت. این باغ متعلق به خانواده‌ای زرتشتی بود که آثار قبر بزرگ خاندان آن خانواده تا قبل از قطع درختان در میان باغ باقی بود. استخر بزرگ و زیبای ۴۰۰۰ متر مکعبی با دیوارهٔ سی متری سنگ چین شده در این باغ، از میانه پاییز تا پایان بهار، آب تابستان این باغ را فراهم می‌کرد. متأسفانه این استخر در عملیات ساخت و ساز کاملاً پر شد.
دو باغ قدیمی کوروس و سردار هم متأسفانه تخریب شده و جای خود را به ساختمانهای چند طبقه داده‌اند. باغ بسیار وسیع کوروس بیش از پنجاه هکتار وسعت داشت و مملو از درختان میوه و گندم بود. همچنین باغ سردار هم در قدیم، درختان متعددی داشت که اکثراً ریشه کن شده‌اند.
سوهانک در حال حاضر سه مدرسه، یک کتابخانه عمومی، دو مسجد، یک حسینیه یک شعبه بانک و یک روزنامه فروشی دارد. علاوه بر موارد ذکر شده، در این روستا چند مرکز درمانی، تفریحی و ورزشی هم تأسیس گردیده‌است.
خطوط حمل و نقل عمومی
اولین خط اتوبوسرانی در این محله در اوایل دهه ۶۰ از سوهانک به میدان اختیاریه دایر و با توجه به فقدان محلات و شهرک‌های مسکونی فعلی در اطراف بلوار ارتش و مینی سیتی به همراه خط ازگل به تجریش تنها خطوط این حوالی بود و در اوایل اردیبهشت سال ۹۷ مقصد این خط پس از سالها از میدان اختیاریه به سه راه ضرابخانه منتقل شد. تنها خط این محل بشرح ذیل مسئولیت جابجایی مسافران را بر عهده دارد:
خط ۲۱۵ سوهانک به سه راه ضرابخانه در مسیر بلوار ارتش، اراج، خیابان لنگری، میدان نوبنیاد، خیابان پاسداران، حسینیه ارشاد، خیابان شریعتی، ابتدای بزرگراه همت و زین‌الدین
از خطوط اتوبوسرانی عبوری از مجاور این محله و ضلع جنوبی آن خطوط ذیل می‌باشد:
خط ۱۰۹ یا ۹ اتوبوس‌های تندرو از پایانه لاله به پایانه متروی جوانمرد قصاب از مسیر بلوار ارتش، بزرگراه امام علی، بزرگراه شهید کریمی (کمربندی شهرری)، بلوار شهید دستواره (جوانمرد قصاب) تا متروی جوانمرد قصاب
خط ۱۰۶ پایانه لاله به پایانه شهید افشار (پارک وی) در مسیر بلوار ارتش، بزرگراه‌های امام علی، شهید بابایی، ایستگاه متروی نوبنیاد، بزرگراه صدر و مدرس
خط ۳۰۱ بلوار ارتش به پایانه متروی شهید حقانی در مسیر بلوار ارتش، بلوار نیروی زمینی، خیابان شعبانلو، لویزان، خیابان افتخاریان، میدان هروی، خیابان افشاری، بلوار گیلان، متروی شهید زین‌الدین، میدان فرخی یزدی، بزرگراه شهید همت و بزرگراه شهید حقانی
تجریش یکی از محله‌های کلانشهر تهران است. میدان تجریش (سر پل تجریش) که نقطهٔ پایانی خیابان ولیعصر است، یکی از مکانهای تجاری و شلوغ تهران به‌شمار می‌رود. بازار قدیم تجریش هم مابین میدان تجریش (سر پل تجریش) تا میدان قدس (تجریش قدیم) قرار دارد و از بازارهای مهم تهران شمرده می‌شود. مسیری از تجریش می‌گذرد با پلی بر روی آن که به سر پل تجریش معروف است و امروزه همان بخش اصلی میدان تجریش است. سر پل تجریش در گویش محلی فارسی تجریش در قدیم گوگَل نامیده می‌شد که به معنی «[پلِ] گلهٔ گاو» است.
گود زنبورک‌خانه که گاه چال زنبورک‌خانه نیز نامیده می‌شد، نام یکی از محلات قدیمی تهران بود که در نزدیکی سر قبر آقا در شمال خیابان مولوی امروزی قرار داشت.
گار ماشین که گاه به اشتباه «گارد ماشین» نیز گفته می‌شود، نام محله‌ای در جنوب تهران دورهٔ ناصری بود که ایستگاه ماشین دودی موسوم به گار ماشین در آن قرار داشت.
یافت‌آباد محله‌ای قدیمی در جنوب غربی شهر تهران است که در منطقه ۱۸ شهرداری تهران واقع شده‌است.
منار واقع در محله پامنار مربوط به سدهٔ ۱۳ ه.ق است و در تهران، محله پامنار واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۳۴ با شمارهٔ ثبت ۴۱۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. این منار مرکز محله پامنار است.
قنات‌آباد ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد: قنات‌آباد (خرم‌آباد) قنات‌آباد (شیروان و چرداول)
جوادیه یکی از شناخته‌شده‌ترین و از محله‌های قدیمی شهر تهران است. جوادیه در جنوب‌غربی میدان راه‌آهن واقع شده‌است و خط غربی راه‌آهن از محدوده جوادیه می‌گذرد. این محله در جنوب شهر تهران واقع شده و در منطقه ۱۶ تهران قرار دارد.
خانی‌آباد یکی از محله‌های قدیمی تهران است. در حال حاضر این محله در جنوب تهران در منتهی الیه جنوب منطقه ۱۲ شهر تهران واقع شده است.
چاله‌حصار یکی از محلات جنوب تهران بود که چون آن را خاکبرداری و خاکش را به مصرف حصارکشی تهران رسانده بودند، مقدار زیادی چاله گودمانند داشت، بعدها برای تخلیهٔ زباله‌های شهر از آنجا استفاده می‌کردند.چاله‌حصار بخشی از محلهٔ سنگلج به شمار می‌آید.
چاله‌میدان از محله‌های قدیم تهران بود. این محل که قبلاً در دورهٔ صفویه خاک آن را به مصرف حصارکشی تهران رسانده بودند، وضعی مشابه چاله‌حصار داشت و محل تخیله زبالهٔ تهران به حساب می‌آمد. چالهٔ این محله تا مدت‌ها مکان امنی برای خلافکاران بود تا این که بعدها میدانی در آنجا احداث شد و به چاله‌میدان معروف شد.
عودلاجان یا اودلاجان یا لارجان از محله‌های قدیمی شهر تهران است که ساکنین آن در قدیم بیشتر یهودی بودند و از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شرق به ری، از شمال به امیر کبیر و از جنوب به ۱۵ خرداد محدود است و سه محله اصلی امامزاده یحیی، پامنار و ناصرخسرو را در بر می‌گیرد که از نظر تاریخی، به دلیل وجود بناهای تاریخی متعدد، بسیار غنی است.
سَنگِلَج یکی از محله‌های قدیمی شهر تهران است که در کنار ۴ محلهٔ دیگر یعنی بازار، ارگ، عودلاجان و چاله‌میدان درون حصار شاه‌تهماسبی قرار داشتند. تئاتر سنگلج از قدیمی‌ترین سالن‌های تئاتر در ایران است که هنوز دایر است.