کامرانیه محله‌ای در شمیران، واقع در شمال کلانشهر تهران است. این محله که در منطقه ۱ شهرداری تهران و شهرستان شمیرانات قرار دارد، یکی از گران‌قیمت‌ترین مناطق مسکونی تهران محسوب می‌شود.
این محله به مرکزیت خیابان کامرانیه، از شمال با نیاوران و جماران، از جنوب با بزرگراه صدر و از شرق و غرب با فرمانیه هم‌مرز است. خیابان کامرانیه در جنوبی‌ترین نقطه خود از پل صدر آغاز می‌شود، در چهارراه کامرانیه خیابان فرمانیه (شهید دکتر لواسانی) و بلوار اندرزگو را قطع می‌کند، سپس مسیر خود را رو به شمال ادامه می‌دهد و در شمالی‌ترین نقطه خود به خیابان نیاوران در نزدیکی میدان نیاوران منتهی می‌گردد. کامرانیه به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود؛ به شمال چهارراه کامرانیه (تقاطع بلوار اندرزگو، خیابان فرمانیه (شهید دکتر لواسانی) و خیابان کامرانیه) کامرانیه شمالی و به جنوب این چهارراه، کامرانیه جنوبی می‌گویند.
کامرانیه که در ۳ کیلومتری شرق تجریش قرار دارد، همچون بیشتر مناطق شمیران تلفیقی از شهرسازی مدرن و سنتی در آن به چشم می‌خورد. از مهم‌ترین ویژگی‌های این محله، دارا بودن سازه‌های لوکس و مدرن و برج‌هایی زیبا و خاص می‌باشد. کامرانیه به دلیل واقع شدن در دامنه قله کلک‌چال، بسیار ناهموار بوده و شیب و ارتفاع زیادی دارد؛ به‌طوری‌که ارتفاع خیابان کامرانیه از ۱۵۱۶ متر بالاتر از سطح دریا در جنوب تا ۱۶۵۶ متر در شمال متغیر است.
بیشتر اراضی کامرانیه روزگاری باغ و عمارت ییلاقی کامران‌میرزا، پسر ارشد ناصرالدین‌شاه قاجار بوده‌است و نام کامرانیه نیز از نام وی گرفته شده‌است. نخستین خط تلفن شهر تهران در کامرانیه نصب شد که ناصرالدین شاه با عمارت قزاقخانه در تهران صحبت کرد. همچنین اولین بیمارستان حیوانات خانگی ایران با نام بیمارستان دامپزشکی تهران نیز در این محله واقع است.شماری از سفارتخانه‌های تهران در کامرانیه قرار دارند و تعداد زیادی از اتباع خارجی در این محله زندگی می‌کنند.
پیشینه
نام محله کامرانیه از نام کامران‌میرزا، شاهزاده قاجار گرفته شده که باغ و عمارتش در آن محله بوده‌است.
زمین‌های این منطقه ابتدا به میرزا سعیدخان انصاری، وزیر امور خارجه ناصرالدین شاه تعلق داشت و سپس کامران‌میرزا، پسر بزرگ ناصرالدین‌شاه، با خرید زمین‌های جماران و حصار بوعلی، اهالی منطقه را مجبور به ترک زمین‌ها کرد و این منطقه را تصرف نمود. وی در اراضی این منطقه که در جوار کاخ صاحبقرانیه قرار داشت، برای خود باغ و اقامتگاهی تابستانی برپا کرد و آن را کامرانیه نامید.
باغ کامرانیه به وسعت تقریبی ۹۰۰ هزار متر مربع، در سال ۱۲۹۵ قمری ساخته شد. عین‌السلطنه محدوده باغ کامرانیه را از اول منظریه تا رستم‌آباد (منظور همان رستم‌آباد بالای سابق و فرمانیهٔ امروزی است) ذکر کرده‌است. به نوشتهٔ دوستعلی‌خان معیرالممالک، باغ کامرانیه ۳۰۰ متر عرض و ۳ کیلومتر طول داشت.[۶] در وصف وسعت باغ کامرانیه نقل کرده‌اند در این باغ الاغی در تابستان گم شد و هرچه جستجو کردند آن را نیافتند. بعد از ۴ یا ۵ ماه، در اواخر پاییز که خزان، باغ را عریان کرد، اسکلت الاغ را زیر درختی در نقطه‌ای دوره افتاده از باغ یافتند؛ حیوان را مار زده بود.
در این باغ چندین اندرونی و بیرونی از جمله کلاه‌فرنگی دوطبقه‌ای که بیرونی بوده و به پذیرایی از میهمانان اختصاص داشت، احداث شده بود. همچنین در آن حوض‌های فواره‌دار طراحی کرده بودند و آب باغ نیز از قناتی به نام قنات حصاربوعلی تأمین می‌شد.
زیبایی عمدهٔ باغ کامرانیه محصول گلکاری‌های کم‌نظیری بود که کامران‌میرزا به کمک چندین باغبان فرنگی ایجاد کرده بود. آن‌ها با گرداوری انواع و اقسام گل‌ها و گیاهان گرمسیری و سردسیری از اقصی‌نقاط ایران و جهان باغی پدید آوردند که تا آن زمان نمونه‌اش ساخته نشده‌بود. این باغ دارای درختان باردار و بی‌بار، گل‌ها، گیاهان، مرکبات و حتی میوه‌هایی چون آناناس بود که اصل آن از فرنگ آورده شده‌بود[۷] برای گل‌ها و گیاهان حساس، یک گلخانه ساخته شده‌بود تا از سرمای زمستان در امان بمانند. باغ کامرانیه دو باغبان اتریشی و ۲۵ باغچه‌بان ایرانی داشت؛ ضمن اینکه روزانه ۲۰ کارگر، گل‌ها را آبیاری می‌کردند. همین امور منجر شده بود تا هزینه باغبانی و نگهداری از این باغ به طرز سرسام‌آوری سنگین باشد؛ چناچه اعتمادالسلطنه به این مسئله اشاره کرده و نوشته: هرساله مبلغی گزاف در باغبانی و سرایداری و سایر خدمات این محل مصرف می‌شود!
باغ کامرانیه با مرگ کامران‌میرزا در سال ۱۳۰۷ خورشیدی، به‌تدریج به‌دست ورثهٔ او تکه‌تکه و در دههٔ ۱۳۲۰ به ثروتمندان تهرانی فروخته شد. معروف‌ترین این افراد عبارت بودند از عبدالحسین هژیر، محمدصادق فاتح، شیخ الاسلام مهماندوست و عده‌ای دیگر که همچنان نام برخی از آن‌ها بر روی خیابان‌ها و کوچه‌های منطقه باقی مانده‌است.
پس از فوت کامران میرزا، دخترش، ملکه جهان برخی از زمین‌های جنوبی کامرانیه را به عبدالحسین میرزا فرمانفرما فروخته و از تعلق این املاک به خانوادهٔ فرمانفرمائیان، نام باغ را فرمانیه می‌نهند. در نهم خرداد ۱۳۱۹ ورثهٔ فرمانفرما باغ فرمانیه را به سفارت ایتالیا می‌فروشند که هنوز در اختیار آن سفارت قرار دارد.
در حال حاضر تنها قسمتی از باغ چند هکتاری کامرانیه به صورت نواری سبز از شمال تا جنوب خیابان‌های ثروتی و مهماندوست باقی مانده و سایر قسمت‌ها به‌تدریج جای خود را طی دوره‌ای نه چندان زیاد به باغ‌های کوچک‌تر، خانه‌های ویلایی و برج‌ها و آپارتمان‌ها داده‌است.
دهخدا تحت عنوان کامرانیه و حصاربوعلی نوشته‌است: دهی است جزء بخش شمیران شهرستان تهران واقع در سه هزارگزی خاور تجریش، کنار راه شوسه تجریش به اراج. ناحیه ای است واقع در دامنه سردسیر دارای ۱۶۲ تن سکنه می‌باشد. تاتی فارسی زبانند. از قنات و رود دارآباد مشروب می‌شود. محصولاتش غلات، بنشن و میوجات. اهالی به کشاورزی و باغبانی گذران می‌کنند. دبستان و راه ماشین رو دارد. حصار بوعلی و کامرانیه متصل بهم هستند.
همچنین سید محمدعلی جمال‌زاده، پدر داستان‌نویسی ایران نیز در کتاب تلخ و شیرین از این محله نام برده‌است: با سرفرازی تمام می‌گویم که بحمدالله مطابق نقشه‌ای که کشیده بودیم روز هفدهم از کامرانیه و نیاوران و چیذر گذشته به رستم‌آباد رسیدم.
موقعیت
محله کامرانیه از جنوب به بزرگراه صدر و اختیاریه، از شمال به منظریه و نیاوران، از شرق به فرمانیه و از غرب به چیذر و دزاشیب محدود می‌شود.
این محله، شامل خیابان کامرانیه و کوچه‌های منشعب از آن است. خیابان کامرانیه از بزرگراه صدر در جنوب آغاز شده، در میانه راه در چهارراه کامرانیه، خیابان فرمانیه (شهید دکتر لواسانی) و بلوار اندرزگو را به یکدیگر پیوند می‌دهد و در شمالی‌ترین قسمت خود به خیابان نیاوران نرسیده به میدان نیاوران منتهی می‌شود. این خیابان در پایین چهارراه کامرانیه، خیابان کامرانیه جنوبی (خیابان پاشاظهری) و در بالای آن، خیابان کامرانیه شمالی (خیابان بازدار) نامیده می‌شود.
اماکن مهم
سازمان همکاری اقتصادی
بیمارستان دامپزشکی تهران
سفارتخانه‌ها
سفارت ونزوئلا
سفارت لیبی
سفارت ایرلند
سفارت اسلوونی
اقامتگاه سفیر جمهوری چک
آب و هوا
کامرانیه به دلیل واقع شدن در دامنه‌های رشته‌کوه البرز، دارای آب و هوای لطیف کوهستانی بوده و نیز به علت دارا بودن باغات متعدد و کوچه‌باغ‌های به‌جامانده از شمیران، هوای پاکیزه‌تری نسبت به سایر مناطق پایتخت دارد.
بافت انسانی و شهری
کامرانیه نسبت به مناطق مجاورش از اهالی بومی کمتری برخوردار است و بیشتر ساکنان آن را قشر مرفه جامعه تشکیل داده‌اند. به همین علت، تفاوت فرهنگی و طبقاتی زیادی میان ساکنین این منطقه به‌چشم نمی‌خورد.
زمین‌های کامرانیه از گذشته عموماً باغ‌منزل‌هایی وسیع بوده‌است و علی‌رغم چند مرحله تفکیک املاک، ابعاد زمین‌ها نسبت به محله‌های پیرامون همچنان بزرگتر است. متراژ بزرگ املاک و نیز قرارگیری در دامنهٔ رشته کوه البرز، کامرانیه را مستعد بلندمرتبه‌سازی نموده‌است. به‌همین علت در این منطقه تعداد زیادی برج به چشم می‌خورد که هریک در پی یافتن چشم‌اندازی فراخ‌تر در پس یکدیگر قد علم کرده‌اند. با این حال، در این محله همچنان عمارت‌ها و ویلاهای قدیمی زیادی باقی مانده‌اند که برخی از آن‌ها همچنان مسکونی بوده و الباقی یا متروکه شده‌اند یا در جریان انقلاب ۱۳۵۷، توسط ارگان‌های جمهوری اسلامی به‌نفع مستضعفان مصادره گردیده‌اند.
بافت شهرسازی کامرانیه شبه‌روستایی بوده و همچنان در کوچه‌های مشجر و سرسبز آن، صدای جوی آب به‌آسانی شنیده می‌شود. برخی از کوچه‌های این محله، تنگ و نامنظم بوده و فاقد استاندارد شهرسازی می‌باشد. همچنین در کنار معماری سنتی و کهنهٔ آن، بعضاً سازه‌هایی با نماهای لوکس یا مدرن به چشم می‌خورد و این تناقض، از ویژگی‌های جالب این منطقه به‌شمار می‌آید.
خیابان‌های اصلی و فرعی
خیابان کامرانیه شمالی (خیابان بازدار): این خیابان از چهارراه کامرانیه تا تقاطع فرمانیه غربی، یک‌طرفه به سمت شمال بوده و از آنجا تا خیابان نیاوران، دوطرفه می‌باشد.
خیابان کامرانیه جنوبی (خیابان پاشاظهری): این خیابان از اتوبان صدر تا چهارراه کامرانیه، یک‌طرفه به سمت شمال می‌باشد.
خیابان شیبانی
خیابان رکن‌الدین همایون‌فرخ
خیابان تاجیکی
خیابان ثروتی
خیابان داریوش
خیابان مینا
خیابان مروارید
خیابان فریماه
خیابان فاتح
کوچه فروغ (کریمی)
کوچه ریحانه
خیابان بیات
خیابان دژم جو
کوچه گلبو
کوچه گلپر
کوچه گلریز
خیابان طاووس
خیابان اقدام
خیابان پرستو
دسترسی‌ها
بزرگراه‌ها
این محله از طریق بزرگراه طبقاتی صدر به آسانی قابل دسترسی می‌باشد.
مترو
هم‌اکنون نزدیکترین ایستگاه مترو به کامرانیه، ایستگاه متروی نوبنیاد از خط ۳ متروی تهران می‌باشد اما پس از تکمیل این خط مترو، ایستگاه متروی اقدسیه نزدیکترین ایستگاه مترو به این محله خواهد بود.
اتوبوسرانی
خطوط اتوبوسرانی عبوری از این محله به صورت ذیل مسافران را جابجا می‌نمایند:
خط ۱۰۶ پایانه لاله به پایانه شهید افشار (پارک وی) در مسیر بلوار ارتش، بزرگراه‌های امام علی، شهید بابایی، ایستگاه متروی نوبنیاد، برزگراه صدر، بزرگراه مدرس
خط ۲۱۷ شهرک صدف به بلوار صبا (متروی قیطریه) در مسیر شهرک صدف و نفت، مینی سیتی، بلوار ارتش، نارنجستان هفتم، خیابان لواسانی (فرمانیه)، بلوار شهید اندرزگو، قیطریه و بلوار صبا
خط ۲۲۰ میدان ازگل به پایانه تجریش در مسیر خیابان ازگل، بلوار نیروی زمینی، مینی سیتی، بلوار ارتش، خیابان موحد دانش (اقدسیه)، خیابان پاسداران، خیابان لواسانی (فرمانیه)، خیابان باهنر (نیاوران)، میدان قدس، خیابان شهرداری و میدان تجریش
خط ۲۹۸ شهرک قائم به پایانه تجریش در مسیر خیابان‌های شهرک قائم، بلوار ارتش، بلوار اوشان، دارآباد، خیابان پورابتهاج (دارآباد)، خیابان باهنر (نیاوران)، میدان قدس، خیابان شهرداری و میدان تجریش
بوستان‌ها
بوستان امام علی در این منطقه در نبش چهارراه کامرانیه قرار دارد که از سال ۱۳۸۳ به بهره‌برداری رسیده‌است. این منطقه به پارک نیاوران و پارک جمشیدیه نیز بسیار نزدیک است.
اهالی سرشناس
شاپور بختیار، نخست‌وزیر پیشین ایران که در پلاک ۱۷ کامرانیه شمالی زندگی می‌کرده‌است.
کامران دیبا، معمار سرشناس و پسرعموی فرح دیبا
کامران‌میرزا نایب‌السلطنه، شاهزاده قاجار
فرخ‌رو پارسا، وزیر آموزش و پرورش ایران پیش از انقلاب ۱۳۵۷
سازه‌های معروف
برج کوه نور
برج روما رزیدنس
مراکز خرید
این منطقه عمدتاً بافت مسکونی دارد و از مراکز خرید زیادی برخوردار نیست. به همین جهت، ساکنین آن برای خریدهای روزانه خود به محله‌های اطراف مانند فرمانیه و نیاوران رجوع می‌کنند. برخی از مراکز خرید این منطقه عبارت‌اند از:
مرکز خرید کوه نور
مجتمع تجاری دریای نور (در حال ساخت)
مجتمع تجاری-اداری روما سنتر
بام کامرانیه
نمایندگی رسمی ساعت رولکس در ایران
وحیدیه یکی از شهرهای استان تهران در ایران است. این شهر در بخش جوقین قرار دارد. شهر وحیدیه در ۲۰کیلومتری کلانشهر تهران واقع شده‌است. شهر وحیدیه به مرکزیت بخش جوقین یکی ازشهرهای زیبا وخوش آب وهواست این شهر از ادغام روستاهای جوقین، شفیع آباد، اسماعیل‌آباد، قصبه و قُصطانک تشکیل شده‌است.
پونک محله ای در شمال تهران است که در منطقه ۲ و ۵ شهرداری تهران واقع شده‌است. طبق آخرین آمار سرشماری سال ۱۳۹۰، این محله حدود ۲۹۰۰۰ نفر جمعیت دارد. جایگاه جغرافیایی و شهری محدوده مرزی این محله از از شمال به بزرگراه هاشمی رفسنجانی (نیایش)، از جنوب به بزرگراه شهید همت، از شرق به رودخانه پونک (بوستان نهج البلاغه) و از غرب به بزرگراه ستاری منتهی می‌شود.
بلوار نلسون ماندلا (نام‌های پیشین: خیابان آفریقا، خیابان جُردَن) یکی از خیابان‌های شناخته شدهٔ شمال شهر تهران است. این خیابان در میان مردم بیشتر با نام خیابان جُردن شناخته می‌شود.
دِزاشیب محله‌ای است در شمال تهران واقع در شمیران که در شرق تجریش واقع شده‌است، از شمال به جماران و نخجوان، از جنوب به تپه‌های قیطریه، از غرب به خیابان شریعتی و از شرق به چیذر و فرمانیه محدود می‌شود. قسمت شمالی دزاشیب را محله بالا و قسمت جنوبی آن را محله پایین می‌گویند.
فَرمانیه منطقه‌ای مرفه‌نشین در شمیران، واقع در شمال کلانشهر تهران است. این محله که در منطقه ۱ شهرداری تهران و شهرستان شمیرانات قرار دارد، به‌عنوان یکی از گران‌قیمت‌ترین مناطق مسکونی تهران شناخته می‌شود.
آجودانیه، یکی از محله‌های اعیان‌نشین و لوکس واقع در شمال کلانشهر تهران و شهرستان شمیرانات است. این محله که در منطقه ۱ شهرداری تهران واقع شده‌است، یکی از گران‌قیمت‌ترین مناطق مسکونی تهران به حساب می آید و ساختمان های مدرن و لوکس بسیاری در این محله وجود دارد. این محله به دلیل خیابان عریض آجودانیه و کوچه های نسبتا اصولی و همچنین از آنجایی که بافت های قدیمی این منطقه اکثرا باغات با قواره زمین های بزرگ بوده اند،
اَقْدَسیه، یکی از محله‌های اعیان‌نشین شمال شرق تهران و منطقه شمیران است. این محله در منطقه ۱ شهرداری تهران و شهرستان شمیرانات واقع است. خیابان اقدسیه (برادران شهید موحد دانش) در شرق از میدان اقدسیه در انتهای بزرگراه ارتش آغاز شده، در میانه راه خیابان آجودانیه را قطع می‌کند و در غربی‌ترین نقطه به سه‌راه اقدسیه در تقاطع خیابان پاسداران منتهی می‌شود. این محله از شمال با آجودانیه و کاشانک، از غرب با فرمانیه، از شرق با اراج و از جنوب با میدان نوبنیاد همسایه است.
سوهانَک، روستایی از روستا های شمیران در شمال شرقی تهران است که حدود ۱۵٫۵ کیلومتر از مرکز این شهر فاصله دارد. موقعیت جغرافیایی سوهانک، ۳۵ درجه شمالی و ۵۱ درجه شرقی است. این محله از جنوب به بلوار ارتش یا همان جاده مینی‌سیتی-لشکرگ، از شمال به دامنه جنوبی البرز، و از سوی شرق به گردنه قوچک منتهی می‌شود. محله سوهانک ۱۸۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و با گسترش شهر تهران اکنون جزئی از این شهر و محله‌ای از بخش شمیران تهران به‌شمار می‌آید.
اِوین، نام محله‌ای از شهرستان شمیران در شمال شهر تهران است. این محله جزئی از منطقه ۱ شهرداری تهران است. ناحیه کوهستانی اوین به عنوان بخشی از ناحیه کوهستانی البرز مرکزی از شرق به تپه‌های علی‌آباد ولنجک، از غرب به ارتفاعات حصارک، از شمال به ارتفاعات توچال و شاه‌نشین و از جنوب به ناحیه اوین و سعادت آباد محدود می‌گردد. میزان متوسط بارندگی سالیانه ۴۰۰–۳۰۰ میلی‌متر و میزان متوسط دمای سالیانه ۱۶٫۷ درجه سانتی گراد است
شهرک امید (شهرک فرحناز پیشین) یکی از شهرک‌های مسکونی تهران است که در شمال شرقی این شهر در مجاورت پارک جنگلی لویزان قرار گرفته‌است. این شهرک شامل ۱۹۴۶ واحد مسکونی در قالب ۱۸ برج و ۵۴ خانهٔ ویلایی است و جمعیت ساکن در آن حدوداً ۸۰۰۰ نفر برآورد می‌شود. این شهرک در میان جنگل لویزان و بوستان جنگلی یاس در محدوده شمیرانات واقع شده و در منطقه چهار شهرداری تهران قرار دارد.
خیابان ایران (اسامی سابق این خیابان: عین الدوله / سقاباشی) بخشی از محله دولت سابق، از محلات قدیمی تهران به‌شمار می‌آید که از نظر جغرافیایی حدفاصل خیابان آبشار (خیابان عبدالرضا شیرازی) تا چهارراه آبسردار (خیابان مجاهدین اسلام) و در نزدیکی میدان بهارستان و مدرسه سپهسالار (مدرسه عالی مطهری فعلی) قرار دارد. در این محله بازارچه، حمام و سقاخانه‌ای وجود دارد.
کیان‌شهر، شهری در بخش طغرالجرد شهرستان کوهبنان در استان کرمان ایران است. این شهر، مرکز بخش طغرالجرد است.
کوی سیزده آبان کوی ۱۳ آبان در ناحیه ۳ منطقه ۲۰ تهران قرار دارد. این محله در سال ۱۳۴۲ شمسی ساخته شده‌است و پیش از انقلاب به نهم آبان شهرت داشت. علت این نام گذاری روز تولد رضا پهلوی فرزند بزرگ محمدرضاشاه و ولیعهد وی بود، ولی بعد از انقلاب به مناسبت روز دانش آموز ۱۳ آبان نام گرفت. محله ۱۳ آبان دارای ۸۸ کوچه می‌باشد؛ و نام کوچه‌ها از ماه‌های سال گرفته شده‌است. سیزده آبان اولین محله تهران بود که از لوله‌کشی گاز استفاده شد.
نازی‌آباد، از محله‌های جنوب شهر تهران است. این محله در شمال شرقی محله خزانه، شمال غربی محله جوادیه، غرب محله خانی‌آباد، در شرق بوستان ولایت و در جنوب راه‌آهن تهران قرار دارد.
ریانَک یکی از قدیمی‌ترین محله‌های تهران است. بریانک در قدیم بخشی از دهستان غار در بخش ری شهرستان تهران به حساب می‌آمد و ۱۰۰ نفر جمعیت داشته‌است؛ ولی امروزه در شهر تهران قرار دارد. علت نامگذاری این محله به بریانک این بوده‌است؛ که یکی از شاهان بریانی در این محله می‌خورده‌است و به بریونک معروف بوده‌است.
طَرَشت از محلات قدیمی تهران واقع در شمال شرقی میدان آزادی بوده که از روستاهای قدیمی و شهرهای کنونی تهران به‌شمار می‌آید که بعضاً قدمت آن را تا زمان سلجوقیان دانسته‌اند.
فَرَحزاد، محله‌ای واقع در شمال تهران و شميرانات است که از بزرگراه یادگار امام، جاده فرحزاد و بلوار فرحزادی شهرک غرب قابل آمد و شد است. فرحزاد از محلات تهران است و جزئی از منطقه ۲ شهرداری تهران به حساب می‌آید.
بخش کن نام اولین بخش تهران شامل ۴چهار قریه ودهستان: کن، شمیران، شهرستانک، خور و ارنگه در گذشته بوده‌است. روستا، دهکده، قریه، رود، محله و بخش شهرستان تهران و استان تهران است. ولایت ری (یا همان استان تهران امروزی) از باستان چندین دهکده و روستا داشته‌است که یکی از معروف‌ترین آن‌ها کن است. یکی از مناطقی که در اسناد تاریخی نامش از توابع ری در کنار کرج و تهران آمده کن می‌باشد. البته درحال حاضر کن را با نام محله کن واقع در شمالغرب تهران و منطقه ۵ شهرداری تهران می‌شناسند.
نارمَک نام محله‌ای واقع در شرق تهران است. در گذشته دهی در ۹ کیلومتری جنوب شرقی تجریش و ۵ کیلومتری راه شوسهٔ دماوند به تهران بوده است.
تهران‌نو نام محله‌ای واقع در شرق تهران پایتخت ایران است که در منطقه ۱۳ شهری تهران واقع شده‌است. محله تهران‌نو از شمال به محله‌های نارمک، تهران‌پارس و خیابان دماوند، از شرق به پارك جنگلي سرخه حصار، از جنوب به دوشان‌تپه و خیابان پیروزی و از غرب به محله‌های نیروی هوایی و پل تهران نو متصل است.
تهران پارس نام کوی بزرگی است که در شرق و شمال شرق شهر تهران، پایتخت ایران و در محدوده منطقه ۴ شهرداری تهران و نیز منطقه ۸ شهرداری تهران واقع شده‌است. این محله به لحاظ آب و هوا به دلیل نزدیکی به پارک ملی خجیر، بوستان‌های جنگلی سرخه حصار، یاس فاطمی و لویزان، دارای آب و هوای مطبوعی می‌باشد. طبق تقسیم‌بندی انجام شده توسط شهرداری تهران، این محله خود شامل دو قسمت تهران پارس شرقی و تهران پارس غربی است. تهران‌پارس غربی از غرب به بزرگراه شهید باقری، از شرق به بلوار شاهد (پروین)، از جنوب به خیابان دماوند