۱۴۰۱/۶/۳۱
۲۲۳۲ نمایش
نویسنده: ندا یزدانی
آرامگاه حافظ مجموعه آرامگاهی در شمال شیراز و جنوب دروازه قرآن است. وسعت آن ۵ هکتار می باشد. از دو فضای باز شمالی و جنوبی تشکیل‌شده است که هرکدام با یک تالار از هم جداشده‌اند. این مجموعه دارای ۴ گیت ورودی و خروجی می‌باشد. دروازه اصلی در جنوب، ۲ دروازه در غرب و دیگری در شمال شرقی است. تالار آرامگاه حافظ که قدمت آن به دوران زندیه می‌رسد، ۵۶ متر طول و ۸ متر عرض دارد و از ۲۰ ستون سنگی به ارتفاع ۵ متر تشکیل‌شده است. این تالار درگذشته دارای ۴ ستون و ۴ اتاق بوده که بعداً اتاق‌ها از آن حذف‌شده است.
معماری این تالار از معماری اسلامی دوره زند الهام گرفته‌شده است.
این بنا در زمان شاه عباس بزرگ (قرن یازدهم هجری) تعمیر و بازسازی شد. نادرشاه نیز دستور تعمیر مقبره را داده بود.
اطراف آرامگاه با هشت ستون سنگی سفید بلند و گنبدی رنگارنگ کاشی‌کاری شده بر روی آن احاطه‌شده است.
آرامگاه حافظ توسط معمار فرانسوی آندره گدار طراحی‌شده است.
او معمار آرامگاه حافظ بود و در زمان رضاشاه به مدت ۳۲ سال به‌عنوان کارگردان با معماران ایرانی همکاری داشت.
خود گنبد نماد بهشت است.
نقوش عدد هشت
مانند تعداد ستون‌ها و شکل بناها
هر دو به ۸ لذت بهشتی و قرنی اشاره دارد که حافظ در آن زندگی می‌کرده است.
ضلع بیرونی گنبد که شبیه کلاه صوفیانه بوده، نمایانگر گنبد مدور آسمان است.
نقوش درختان سرو و طاووس روی دیوارها همگی حکایت از زندگی جاودانه دارد.
