۱۴۰۰/۸/۲۰
۷۷۹۳ نمایش
نویسنده: ندا یزدانی
روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه نخست امروز خود با تیتر «متهم نامرئی گرانی مسکن» به بررسی مشکلات مسکن در بازار پرداخت و نوشت: رصد بازار مسکن ایران از دوربین جهانی، ضمن تصویر نمای دیگری از ابعاد «فقر مسکن»، هویت متهم نامرئی و عامل ساختگی «گرانی مسکن» را برای سیاست‌گذار مشخص کرد.
ایران در رنکینگ ۱۰۹ کشور و همچنین تهران در رتبه‌بندی ۴۸۰ شهر جهان، در ردیف «بدترین بازارهای مسکن دنیا» قرار گرفته‌اند. خلاصه این پایش جهانی می‌گوید «مسکن در ایران به‌دلیل اضافه‌پرش شدید قیمت‌ها، از دسترس خریداران واقعی (تقاضای مصرفی) خارج شده است.» قیمت مسکن طی این سال‌ها به شکل غیرمتعارف - بیش از تورم عمومی- جهش کرد. اکنون، نوع مواجهه با یک پرسش می‌تواند سرنوشت بازار را به سمت «اصلاح قیمت» تغییر دهد یا «قطع دسترسی» را تداوم ببخشد؛ «چرا مسکن از دسترس خارج شد؟» جواب انحرافی «کمبود ساخت‌وساز» است که البته «اوضاع چین» در این بررسی، پوچی این استدلال ساختگی را اثبات می‌کند.
پاسخ صحیح اما به «مالیات‌نستانی» در بازار ملک برمی‌گردد. دولت با عدم دریافت مالیات سالانه از املاک، بازار را برای خریدهای غیرمصرفی -محرک رشد قیمت- امن گذاشته است.
رنکینگ جهانی بازار املاک ۴۸۰ شهر مهم، اصلی و بزرگ در بیش از ۱۰۰ کشور، تصویری شفاف‌تر از آنچه تاکنون درباره «بحران دسترسی خانواده‌ها به کلید خانه» در بازار مسکن تهران وجود داشت، به سیاست‌گذار ارائه می‌کند.
پیش‌تر - یکشنبه هفته جاری- «دنیای اقتصاد» در گزارشی با عنوان «دو سناریوی حل معضل مسکن»، به تشریح شاخص «فقر مسکن» در ایران پرداخت که بر اساس آن مشخص شد، میزان جمعیت دچار به «فقر مسکن» در کشور، ۱.۸ برابر نرخ جهانی است. خانوارهای تحت «فقر مسکن» در ایران که بیش از ۴۰ درصد جمعیت را شامل می‌شوند، بیش از سقف جهانی، هزینه تأمین مسکن پرداخت می‌کنند (حداقل ۵۰ درصد به جای حداکثر ۳۰ درصد هزینه‌های ماهانه، صرف مسکن می‌شود.) اکنون، «فاصله ایرانی‌ها تا تأمین مسکن» نیز در یک مطالعه جهانی توضیح داده شده است.
به گزارش خبرنگار ایمنا
